تاثیر ورزش بر سلامت بیماران مبتلا به ام اس

ورزش چگونه به افراد مبتلا به بیماری اِم ‌اِس کمک می‌کند؟
بسیاری از علائم مرتبط با بیماری اِم ‌اِس از طریق ورزش کردن کاهش پیدا می‌کنند. ورزش کردن روشی عالی برای افزایش قدرت بدنی، کنترل وزن، بهبود شرایط بدن و کاهش تأثیر بعضی از علائم خاص بیماری اِم ‌اِس است.

انجام ورزش و فعالیت های فیزیکی منظم مزایای زیادی دارد، مانند:
• کاهش سطح خستگی
• بهبود شرایط قلبی-عروقی
• بهبود حفظ تعادل و هماهنگی بدن
• افزایش قدرت عضلانی
• افزایش انعطاف‌پذیری
• بهبود خلق و روحیه و افزایش اعتماد به نفس
• بهبود بیداری و تمرکز
• بهبود توانایی انجام کارهای روزمره
• کاهش خطرِ افتادن
• بهینه‌سازی بازیابی علائم پس از یک حمله جدید
• افزایش سطح انرژی

در مدیریت علائم اِم ‌اِس، ورزش ابزاری بسیار حیاتی و رویه‌ای مهم برای بهبود سلامتی است. متأسفانه، عدم فعالیت منجر به علائمی مانند خستگی، ضعیفی و ناپایداری شرایط فیزیکی بدن می‌شود. اگر فرد مبتلا احساس خستگی می‌کند، احتمالاً کمتر ورزش خواهد کرد و نتیجه‌ آن افزایش خستگی خواهد بود. این عدم فعالیت خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن دیگر مانند بیماری های قلبی و دیابت را نیز می‌تواند افزایش ‌دهد.
شواهد علمی نشان می‌دهد که ورزش با نتایج مثبت معنی‌داری برای افراد مبتلا به بیماری اِم ‌اِس همراه است، و این نتایج از سطح سلولی تا تأثیر بر کیفیت زندگی فرد متفاوت است. افراد مبتلا به بیماری اِم ‌اِس که ورزش می‌کنند، در تصویربرداری مغناطیسی هسته‌ای (MRI) از سلامت مغزی بالاتری برخوردارند، قدرت تفکر و حافظه بهتری دارند، قلب و عروق سالم تری دارند و در انجام فعالیت‌های فیزیکی شرایط بهتری دارند. همچنین این افراد کمتر از خستگی، افسردگی، اضطراب و درد رنج می‌برند و خواب باکیفیتی دارند.

آیا ورزش برای افراد مبتلا به اِم ‌اِس ایمن است؟
بله! تحقیقات نشان داده است که ورزش با افزایش خطر حمله یا خطر وقوع اتفاقات مخرب برای افراد مبتلا به اِم ‌اِس همراه نیست.

چه ورزشی مناسب یا توصیه‌شده برای بیماران مبتلا به اِم ‌اِس است؟
مزایای ورزش‌های هوازی، تمرینات مقاومتی و تمرینات تعادل در افراد مبتلا به اِم ‌اِس در تحقیقات مختلف نشان داده شده است. تمرینات تعادلی افراد مبتلا به اِم ‌اِس را در بهتر قدم ‌زدن، حفظ ایستایی و حفظ تعادل کمک می‌کنند.
باید توجه داشت که هر نوع ورزش یا فعالیتی که انتخاب می‌شود، متناسب با شرایط بیماری باشد.

تمرینات تقویت عضلات یا تمرینات تقویتی:
تلاش کنید که وزنه‌های کوچک را بلند کرده و جابه‌جا کنید یا از وزن بدن خود برای تقویت عضلات و استخوان‌ها استفاده کنید.
اگر ‌لرزش دست دارید، به‌جای استفاده از وزنه‌ها، با کش تمرینی الاستیکی تمرین کنید.
اگر در خانه هستید و تجهیزات باشگاه ورزشی ندارید، اشیاء روزمره مانند بطری پر از آب یا شن را بلند کنید.

تمرینات هوازی:
دوچرخه‌سواری و دویدن شما را مجبور می‌کند تا از گروه‌های مختلف عضلات استفاده کنید و قلب و ریه‌هایتان را تقویت کنید.
تمریناتی که فقط بازوها یا پاها را درگیر می‌کنند هم مفید هستند.
کلید ورزش هوازی این است که به سطح متوسطی از فعالیت برای مدت زمان مناسبی (حداقل 20 دقیقه در صورت امکان) پایبند باشید.
ورزش کردن در هر سطحی بهتر از ورزش نکردن است.

ورزش های کششی:
این تمرینات کمک می‌کنند تا عضلات را انعطاف‌پذیر و آرام نگه دارید.
سعی کنید تا به قسمت بلند در خانه مثل بالای کمد یا کابینت‌ها دست پیدا کنید یا سعی کنید به جلو خم شده و انگشتان پاهایتان را بکشید. تمرین حداقل 2 بار در هفته با شدت متوسط انجام شده نشان داده است که ظرفیت هوازی و قدرت عضلانی را می‌تواند افزایش ‌دهد.

برای افرادی که ناتوانی شدید‌تری دارند:
تمرین‌های تنفسی، تمرینات انعطاف‌پذیری و تمرینات بازوها و پاها را روزانه تا 20 دقیقه (روزانه تا 10 دقیقه برای افرادی که EDSS +08.0 دارند) 7-3 بار در هفته انجام دهید.

تمرینات تعادلی:
تمرینات تعادلی مناسب شامل تمریناتی است که در حال ایستاده و برای کاهش استفاده از اعضای بالاتنه انجام می‌شوند. این تمرینات می‌توانند در محیط‌ها مختلفی از جمله خانه، محل کار یا باشگاه و اکثر روزهای هفته انجام شوند.
این تمرینات می‌توانند با استفاده از گرانش یا کش‌های مقاومتی و برای کاهش خستگی، بهبود کیفیت خواب، بهبود حالت نشستن و ایستادن انجام شوند.

References:
https://www.mssociety.org.uk/care-and-support/everyday-living/staying-active/simple-exercises-for-ms
https://www.msaustralia.org.au/news/exercise-and-ms/

3آبان 1402