سازمان جهانی بهداشت، هموگلوبین کمتر از 11 (گرم در دسی لیتر) در سه ماهه ی اول و سوم بارداری، و کمتر از 10 (گرم در دسی لیتر) در سه ماهه ی دوم بارداری و پس از زایمان را به عنوان آنمی در نظر می‌گیرد.
آنمی؛ تقریباً 30 درصد از خانم ها در سنین باروری و 40 درصد از خانم های باردار را تحت تأثیر قرار می دهد.
آنمی فیزیولوژیک (به علت افزایش سریع تر حجم پلاسما نسبت به گلبول های قرمز) و آنمی فقر آهن دو عامل شایع آنمی در دوران بارداری می‌باشند.
نیاز به آهن در طول بارداری به دلیل افزایش حجم خون مادر و آهن مورد نیاز برای تولید گلبول های قرمز جنین و رشد جفت افزایش می یابد، همچنین محدودیت منابع غذایی، از دست دادن خون ناشی از قاعدگی، فاصله ی کوتاه بین زایمان ها از سایر عوامل موثر در آنمی فقر آهن هستند.
غربالگری آنِمی در دوران بارداری:
• همه ی افراد باردار در اولین ویزیت با آزمایش شمارش کامل سلول های خونی (CBC) همراه با سایر آزمایشات قبل از تولد، از نظر کم خونی بررسی می‌شوند.
• غربالگری مجدد در هفته ی ٢۴تا٢۸انجام می‌گیرد.
میزان نیاز به آهن:
میزان نیاز به آهن المنتال در سه ماهه ی اول بارداری 1-2 میلی گرم روزانه، در سه ماهه ی دوم 4-5 میلی گرم روزانه و در سه ماهه ی سوم 6 میلی گرم روزانه می باشد.
زایمان، منجر به از دست رفتن حدود 250 میلی گرم آهن می شود.
آنمی شدید ممکن است اثرات نامطلوبی بر مادر و جنین داشته باشد. آنمی با هموگلوبین کمتر از 6 (گرم در دسی لیتر) ممکن است موجب تولد نوزاد نارس، سقط خود به خودی، وزن کم هنگام تولد و مرگ جنین گردد. همچنین مطالعات نشان داده است آنمی در مادر نیز ممکن است با افزایش احتمال خستگی، افسردگی پس از زایمان، و احتمالا افزایش خونریزی پس از زایمان همراه باشد.
15مهر1402